Skrzyp polny (Equisetum arvense) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny skrzypowatych (Equisetaceae). Występuje głównie w Europie, w Polsce jest rośliną bardzo pospolitą na terenie całego kraju, aż po regiel górny. Gatunek jest typem nomenklatorycznym rodzaju Equisetum.
pęd letni (po lewo) i pęd wiosenny (po prawo)
Naturalne produkty to skuteczne kosmetyki i leki najwyższej jakości. Często nie zdajemy
sobie sprawy, że możemy zadbać o naszą skórę domowymi sposobami, nie wydając majątku na drogie
kremy, które na dodatek nie zawsze spełniają nasze oczekiwania. Więcej informacji znajdziecie tutaj.
Lawenda jest rośliną ozdobną, ale jednocześnie uprawną, gdyż wykorzystywana jest
do celów leczniczych oraz w kosmetyce. Osiąga wysokość do pół metra, w
sprzyjających warunkach tworząc gęste kępy, składające się z łodyg porośniętych
zielono-srebrzystymi listkami oraz fioletowo-niebieskimi, ciekawymi kwiatami.
Charakterystyczną cechą tego rodzaju jest ich silna woń, dlatego też polecana
jest do obsadzania terenów, na których często przebywają ludzie.
Najpopularniejsze gatunki lawendy to: lawenda wąskolistna (zwana również
lekarską, najczęściej spotykana w uprawie wielkoobszarowej), lawenda francuska
(posiadająca bardzo oryginalne, kłosowate kwiaty, zwieńczone listkami
przykwiatowymi), lawenda wielodzielna oraz lawenda szypułkowa.
Zastosowanie
Rośliny kosmetyczne uprawiane dla eterycznych olejków wykorzystywanych w kosmetyce. Lawendę wąskolistną uprawia się na szeroką skalę we Francji (głównie w Prowansji), Anglii, Ameryce Południowej.
Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne
Roślina lecznicza
Roślina miododajna
Stosowane są przeciwko molom odzieżowym, które odstraszają swoim zapachem.
Słonecznik (Helianthus L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje ok. 70 gatunków pochodzących z kontynentu amerykańskiego. Tubylcze plemiona Indian od wieków czciły kwiaty słonecznika, które w ich
mniemaniu symbolizowały boga słońca. Do Europy sprowadzony został w XVI
w. Początkowo uprawiano go jako roślinę ozdobną, chociaż jego uprawa
miała wielu przeciwników, bo głównie kojarzyła się z pogańską religią.
Wkrótce jednak słonecznik stał się bardzo popularny, a olej, który w
początkach XVIII w. zaczęto wytłaczać z jego nasion, okazał się jednym z
najlepszych. Wyłuskane ziarna stały się przysmakiem również człowieka,
nie tylko ptaków. Kwiaty słonecznika zawierają: olejek eteryczny, cholinę, betainę oraz barwniki karotenowe i flawonowe.
Nasiona z odmian jadalnych zawierają: duże ilości tłuszczu (około 45%),
białko, nienasycone kwasy tłuszczowe, kwas foliowy, magnez, żelazo,
wapń, potas, cynk, witaminy E, A, D. Kwiaty słonecznika mają zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym.
Produkuje się z nich preparaty przeciwgorączkowe i przeciwmalaryczne.
Tak samo skuteczna jak chemiczne leki jest nalewka z kwiatów
słonecznika. Nasiona słonecznika nagminnie dodają do swych wyrobów piekarze i
cukiernicy. Można też kupić wyłuskane ziarna, ale lepiej wyłuskiwać je
samodzielnie bezpośrednio przed zjedzeniem, nie tracąc "po drodze"
cennych witamin i substancji odżywczych, których słonecznik zawiera bez
liku. Na przykład, wapń zawarty w pestkach słonecznika wzmacnia kości i
zęby, chroni serce, łagodzi objawy alergii. Magnez uspokaja, poprawia
koncentrację, niweluje poziom stresu i obniża ciśnienie krwi. Witamina A
poprawia koloryt skóry oraz sprawia, że lepiej widzimy o zmroku.
Słonecznik, to również bogate źródło łatwo przyswajalnego żelaza, które
bierze udział w rozprowadzaniu tlenu do wszystkich komórek.