Tubylcze plemiona Indian od wieków czciły kwiaty słonecznika, które w ich mniemaniu symbolizowały boga słońca. Do Europy sprowadzony został w XVI w. Początkowo uprawiano go jako roślinę ozdobną, chociaż jego uprawa miała wielu przeciwników, bo głównie kojarzyła się z pogańską religią. Wkrótce jednak słonecznik stał się bardzo popularny, a olej, który w początkach XVIII w. zaczęto wytłaczać z jego nasion, okazał się jednym z najlepszych. Wyłuskane ziarna stały się przysmakiem również człowieka, nie tylko ptaków.
Kwiaty słonecznika zawierają: olejek eteryczny, cholinę, betainę oraz barwniki karotenowe i flawonowe.
Nasiona z odmian jadalnych zawierają: duże ilości tłuszczu (około 45%), białko, nienasycone kwasy tłuszczowe, kwas foliowy, magnez, żelazo, wapń, potas, cynk, witaminy E, A, D.
Kwiaty słonecznika mają zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym. Produkuje się z nich preparaty przeciwgorączkowe i przeciwmalaryczne. Tak samo skuteczna jak chemiczne leki jest nalewka z kwiatów słonecznika.
Nasiona słonecznika nagminnie dodają do swych wyrobów piekarze i cukiernicy. Można też kupić wyłuskane ziarna, ale lepiej wyłuskiwać je samodzielnie bezpośrednio przed zjedzeniem, nie tracąc "po drodze" cennych witamin i substancji odżywczych, których słonecznik zawiera bez liku. Na przykład, wapń zawarty w pestkach słonecznika wzmacnia kości i zęby, chroni serce, łagodzi objawy alergii. Magnez uspokaja, poprawia koncentrację, niweluje poziom stresu i obniża ciśnienie krwi. Witamina A poprawia koloryt skóry oraz sprawia, że lepiej widzimy o zmroku. Słonecznik, to również bogate źródło łatwo przyswajalnego żelaza, które bierze udział w rozprowadzaniu tlenu do wszystkich komórek.
BESOSKI
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz